پروتز پای دیابتی

پروتز پای دیابتی یک روش مناسب برای بدست آوردن توانایی کافی برای انجام فعالیت های روزانه افرادی است که دچار قطعی عضو شده اند.

قطع پای دیابتی

گاهی عفونت یا ناهنجاری پا به میزانی رسیده است که پزشک ناچار به قطع عضو فرد دیابتی می شود. یکی از دلایل قطع پای افراد دیابتی، ایجاد زخم پای دیابتی است. اگر افراد سطح قندخون خود را کنترل نمایند و به محض دیدن زخم  به درمان زخم دیابتی اقدام نمایند، از قطع پای دیابتی جلوگیری می کنند.

مراقبت از پاها، در جلوگیری از عفونت و جلوگیری از قطع عضو تأثیر زیادی دارد. باید پاها به طور مرتب معاینه شوند و در صورت مشاهده کوچکترین زخمی به درمان زخم سریعاً اقدام شود.

اگر زخم موجود در پاها از عفونت در امان باشد، سبب ایجاد مشکلاتی که به قطع عضو منجر می شود، نمی گردد. بنابراین افراد دیابتی با رعایت رژیم غذایی، انجام ورزش های سبک و مداوم، مراقبت از پاها می توانند از قطع پای دیابتی جلوگیری کنند.

پروتز پای دیابتی چیست ؟

سالیانه تعداد زیادی از افراد دیابتی دچار قطعی عضو می شوند. مشکلی که آنها را برای انجام فعالیت های روزانه خود دچار مشکل می کند. پروتز پای دیابتی یک اقدام مؤثر برای افراد دچار قطعی عضو است. آنها با استفاده از این روش می توانند تا حدودی فعالیت های خود را انجام دهند. آمار انجام پروتز در میان افراد دیابتی هر ساله افزایش می یابد.

دیابتی ها با انجام پروتز درگیر چه مشکلاتی می شوند ؟

اگر افراد دیابتی بدون مشورت با پزشک متخصص اقدام به این عمل کنند یا با مخالفت پزشک بازهم اصرار به پروتز داشته باشند، دچار مشکلات متعددی می شوند.

برخی از این مشکلات شامل نداشتن تعادل مناسب در هنگام راه رفتن، نداشتن تسلط کافی برای برخواستن و مشکلات پوشیدن پروتز و… است. بنابراین قبل از این اقدام حتماً با پزشک متخصص مشاوره کنید.

انتخاب پروتز مناسب

انتخاب درست پروتز پای دیابتی مناسب شما، بسیار حائز اهمیت است. پروتز مناسب باید دارای ویژگی های زیر باشد.

پروتز باید از مقاومت و کیفیت خوبی برخوردار باشد. به خصوص افرادی که فعالیت های تحرکی بالایی دارند باید پروتز های جنس خوب و با دوام را انتخاب کنند.

پروتز بهتر است سبک باشد. تا فرد برای حمل و جابه جایی آن راحت باشد و متحمل وزن سنگینی نشود.

پروتز مناسب باید به گونه ای طراحی شود تا در هنگام راه رفتن، طبیعی به نظر آید و ظاهر بدی ایجاد نکند.

توانایی تحمل وزن فرد از جمله ویژگی هایی است که یک پروتز مناسب باید داشته باشد.

پروتز پای دیابتی باید دارای سوکت های انعطاف پذیر باشد و ایجاد حساسیت و ناراحتی روی پوست و برجستگی های استخوان نکند.

جنس پروتز پای دیابتی

جنس پروتزها معمولاً پلاستیکی و به صورت پلی پروپیلین، فایبر گلاس و کربنی و… است. پروتزهایی هم وجود دارند که از جنس فلز یا چوب هستند. بیشترین پروتزهایی که ساخته می شوند، از جنس فایبرگلاس است. نصب سوکت های پروتز بر روی لاینرهای سیلیکونی انجام می گیرد که بسیار مقاوم و با دوام هستند.

پروتزهای سیلیکونی ظاهر طبیعی و خوبی دارند و از استحکام و سبکی خوبی برخوردار هستند. پروتزهای سیلیکونی به علت ویژگی هایی که دارند بیشتر استفاده می شوند.

بهترین زمان پروتز

پزشکان بهترین زمان برای انجام پروتز پای دیابتی را شش هفته پس از جراحی می دانند. ممکن است این زمان به علت شرایط های گوناگونی مانند عفونت های پا و… طولانی تر شود. پزشکان پس از درمان زخم های جراحی و از بین رفتن کامل عفونت پا، از پروتز آموزشی استفاده می کنند. پروتز آموزشی را به صورت موقت برای چند هفته یا چند ماه استفاده می کنند.

چون ممکن است پا در این مدت دچار تغییر حجم شود، ابتدا از پروتز موقتی استفاده می کنند. پس از گذشت مدت زمانی که پا به حجم نسبتاً ثابتی رسید، اقدام به ساخت پروتز اصلی می کنند.

برای ساخت پروتز اصلی از اندازه جدید پا استفاده می کنند و این پروتز دائمی برای مدت زمان یک تا دو سال یا بیشتر مناسب می باشد.

نکات مهم در ارتباط با پروتز

افرادی که قصد پروتز پای دیابتی دارند ، باید تمریناتی که برای قوی کردن عضلات لازم است را انجام دهند. زیرا قوی بودن عضلات موجب بهتر راه رفتن با پروتز می شود.

شش هفته قبل از انجام پروتز بهتر است تمرینات تقویتی عضلات پا را در فیزیوتراپی انجام دهید.

انتخاب اجزا و قطعات مناسب، سوکت پروتز مناسب و تراز کردن پروتز از عوامل مهمی هستند که باید در هنگام سفارش پروتز به آن توجه نمایید.

پس از انجام پروتز، از راه رفتن های طولانی مدت بدون پروتز خودداری کنید.

اگر زیبایی ظاهری پروتز پا برای شما مهم می باشد، از پروتزهایی با ظاهری شبیه به اندام های طبیعی استفاده نمایید. البته این پروتزها کمی گران هستند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *