اگر شما هم جزو ۴۰ درصد جمعیت زنان ایرانی هستید که تحت عمل سزارین قرار گرفته اند، سراغ مقاله درستی آمده اید. ما این مقاله را با هدف ارائه اطلاعاتی برای بهبود زخم سزارین در نظر گرفته ایم. شما می توانید اقدامات لازم برای بهبود این زخم را آموخته و به درستی به کار ببرید.
به عنوان یک مادر نخستین و ارزشمند ترین هدف، تنها به دنیا آوردن فرزندی سالم و سلامت است. اگر به دنیا آوردن یک فرزند سالم مستلزم جراحی سزارین باشد نیز اهمیتی نخواهد داشت. مادر برای به دنیا آورد فرزند خود هرگونه درد و مشقتی را به جان خواهد خرید. این زخم دلخراش صحنه بسیار زیبا و دل انگیز از یک معجزه طبیعی است. مادر با به جان خریدن جای زخمی عمیق به معجزه حیات جامه عمل پوشانده و کودک خود را به دنیا می آورد.
مادران پس از وضع حمل به دنبال راهکار هایی برای جلوگیری از به وجود آمدن گوشت های اضافه هستند و در همین راستا تمام اقدامات لازم برای بهبودی زخم سزارین خود را در نظر می گیرند. خبر خوب برای شما مادران عزیز این است که زخم سزارین در اکثر موارد به خوبی التیام پیدا کرده و بهبود می یابند. تنها چیزی که از زخم سزارین برجای می ماند، خط نازک و ظریفی است که در قسمت پایین شکم دیده می شود. رد باقی مانده از این زخم به قدری نازک و ظریف است که درمواردی حتی قابل رویت نیز نیست.
انواع برش های سزارین
پزشک در هنگام جراحی سزارین از دو نوع برش بهره خواهد برد. برش نخست در بخش پایین شکم و در حدود دو تا سه سانتی متر بالاتر از منطقه شرمگاهی انجام می گیرد. برش دوم روی دیواره رحم به وجود آمده تا پزشک بتواند نوزاد را از رحم مادر خارج کند. نوع برش های به کار رفته در پایین شکم ممکن است با نوع برش به کار رفته روی دیواره رحم بسیار متفاوت باشد. این برش ها ممکن است یکی از انواع زیر باشند:
- افقی. تقریبا ۹۵ در صد جراحی های سزارین از این نوع برش در پایین شکم و در قسمت بیکینی مادر استفاده می کنند. این برش در قسمت های نزدیک منطقه شرمگاهی ایجاد شده و از این رو از خونریزی بیش از حد بیمار جلوگیری می شود؛ چرا که این قسمت از بدن پوست بسیار نازک تری در مقایسه با دیگر قسمت های بدن دارد. از طرف دیگر در صورتی که در آینده قصد به دنیا آوردن طبیعی نوزادی را داشته باشید نیز با مشکلی روبرو نخواهید بود.
- عمودی. این نوع برش که به برش کلاسیک معروف می باشد. این برش از زیر ناف شروع شده و تا نزدیکی منطقه شرمگاهی ادامه خواهد داشت. در گذشته این برش بسیار متداول بوده است اما امروزه تنها در موارد منحصر به فرد از این برش استفاده می شود. برای مثال در صورتی که مادر گذشته در این منطقه تحت عمل جراحی قرار گرفته باشد یا اگر نوزاد در رحم مادر چرخیده و پایین قرار گرفته باشد و یا نوزاد در وضعیت نا متعارفی قرار گرفته باشد، از این نوع برش استفاده می شود. برش های عمودی روی سطح شکم در مقایسه با برش ها افقی دردناک تر بوده و در مدت زمان طولانی تری التیام پیدا می کنند.
روش بخیه زدن زخم سزارین
به طور کلی برش روی دیواره رحم توسط بخیه های جذبی بست می شود. اما می توان گفت پزشکان از سه روش متداول برای بستن زخم سزارین بهره می برند.
- منگنه. پزشک معالج شما میتواند با استفاده از منگنه های مخصوص پوست و با استفاده از گیره های فلزی محل برش را ببندد. این شیوه روشی سریع بسیار آسان است که در میان پزشکان متداول می باشد.
- بخیه. در این روش پزشک با استفاده از سوزن و نخ بخیه محل برش را به هم می دوزد. این روش در مقایسه با روش قبل به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت. تقریبا این روش بخیه کردن سی دقیقه به زمان جراحی می افزاید. به اعتقاد برخی از پزشکان این روش در مقایسه با روش قبلی نتایج رضایت بخش تری را به دنبال خواهد داشت. بر اساس مطالعات به عمل ساده جراحی هایی که با استفاده از بخیه به انجام رسیده در مقایسه با جراحی هایی که با منگنه به آنجا رسیده است نتایج به مراتب بهتری را به دنبال داشته و مشکلات بسیار کمتری را برای مادران به همراه داشته اند.
- چسب. چسب جراحی از دیگر روش های بستن زخم سزارین می باشد. این چسب ها پوست را بسته و هرگز زدوده نخواهند شد. بر اساس تجربیات پزشکان این چسب ها بسیار سریعتر التیام پیدا کرده و آثار زخم بسیار ناچیزی را از خود بر جای می گذارند. اما پزشکان نمی توانند درتمامی جراحی های سزارین از این روش استفاده کنند؛ چراکه این روش درمانی به فاکتور های زیادی وابسته است. برای مثال نحوه برش سزارین می تواند در امکان استفاده از چسب جراحی تاثیر داشته باشد.
انواع زخم های سزارین
زخم سزارین به خودی خود در اکثر موارد به خوبی التیام پیدا می کند. اما در مواردی سرعت بهبودی طبیعی بدن پایین می آید و موجب بروز اختلالاتی در روند بهبودی زخم سزارین می شود. برای مثال در صورتی که فرد پوستی و تیره داشته و در سنین زیر ۳۰ سال اقدام به وضع حمل کرده باشد، ممکن است آثار زخم ناخوشایندی را روی بدن خود مشاهده کنید. از جمله اختلالاتی که در زخم سزارین بیمار نمایان می شود می توان به موارد زیر اشاره کرد:
زخم گوشتی. در این قبیل زخم ها در محل برش گوشت های جمع شده ای مشاهده می شود. این گوشت های اضافه از محدوده طبیعی زخم فرا تر رفته و شدت پیدا خواهند کرد. در نتیجه انباشته ای از گوشت های اضافی در اطراف محل برش رویت می شود.
زخم های رشد کننده. این گونه زخم ها بسیار ضخیم تر بوده و از زخم های معمولی برجسته تر می باشند. اما این نوع از زخم سزارین بر خلاف زخم های دسته قبل در محدوده برش جراحی باقی مانده و از حدود برش خارج نمی شوند.
راهکار هایی برای افزایش سرعت بهبودی زخم سزارین
این اقدامات را هرگز فراموش نکنید:
- زخم سزارین را پاکیزه نگه دارید. روزی یک مرتبه در هنگام استحمام بدون اعمال فشار آب و صابون را روی زخم سزارین ریخته و پس از آبکشی موضع، زخم سزارین را با یک حوله تمیز خشک کنید.
- ممکن است بتوانید از پماد های متفاوتی بهره برده و زخم سزارین خود را تمیز کنید. به اعتقاد برخی از پزشکان می توان از پماد ها و آنتی بیوتیک هایی در موضع زخم سزارین بهره برده و سپس به وسیله بانداژ موضع را بپوشانید. برخی دیگر از پزشکان اعتقاد دارند که نیازی به استفاده از پماد نبوده و زخم سزارین باید باز و در معرض هوا باشد. در این خصوص می توانید نظر پزشک خود را نیز جویا شوید.
- به زخم سزارین هوای بدهید. هوا روند بهبودی زخم ها را سرعت می بخشد. در نتیجه هر زمان که می توانید زخم خود را در معرض هوای آزاد قرار دهید و یا با پوشیدن لباس های آزاد زخم سزارین را در معرض هوای آزاد قرار دهید.
- به موقع به مطب پزشک مراجعه کنید. در صورتی که بخیه های شما جذبی نمی باشد در اسرع وقت و در زمانبندی مشخص شده به مطب پزشک خود مراجعه کنید. تاریخ مراجعه های بعدی خود را به دقت یادداشت کرد و در زمان مورد نظر به پزشک خود مراجعه کنید.
- دست از ورزش بردارید. شما باید به برش های روی شکم و رحم خود زمان بدهید تا بهبود پیدا کنند. این به بهبودی نیازمند نوحه و مراقب شما خواهد بود. جسمی سنگین تر از نوزاد خود را بلند نکنید و زمان آغاز فعالیت های ورزشی خود را با نظر پزشک تعیین کنید.
- فعال باقی بمانید. درست است که نمی توانید برای تمرینات ماراتون حضور به هم برسانید اما نباید کاملا بی حرکت بماند. در حقیقت کمی تحرک به بهبودی زخم سزارین شما کمک خواهد کرد. این نحرک گردش خون شما را بهبود می بخشد. هر زمان که احساس آمادگی این کار را در خود احساس کردید، نوزاد خود را در کالسکه گذاشته و به پیاده روی کوتاهی بروید.
source: www.whattoexpect.com