زخم سزارین
اگر شما هم جزو 40 درصد جمعیت زنان ایرانی هستید که تحت عمل سزارین قرار گرفته اند، سراغ مقاله درستی آمده اید. ما این مقاله را با هدف ارائه اطلاعاتی برای بهبود زخم سزارین در نظر گرفته ایم.
شما می توانید اقدامات لازم برای بهبود این زخم را آموخته و به درستی به کار ببرید.
به عنوان یک مادر نخستین و ارزشمند ترین هدف، تنها به دنیا آوردن فرزندی سالم و سلامت است. اگر به دنیا آوردن یک فرزند سالم مستلزم جراحی سزارین باشد نیز اهمیتی نخواهد داشت.
مادر برای به دنیا آورد فرزند خود هرگونه درد و مشقتی را به جان خواهد خرید. این زخم دلخراش صحنه بسیار زیبا و دل انگیز از یک معجزه طبیعی است.
مادر با به جان خریدن جای زخمی عمیق به معجزه حیات جامه عمل پوشانده و کودک خود را به دنیا می آورد.
مادران پس از وضع حمل به دنبال راهکار‌هایی برای جلوگیری از به‌وجود آمدن گوشت‌های اضافه هستند و در همین راستا تمام اقدامات لازم برای بهبودی زخم سزارین خود را در نظر می‌گیرند. خبر خوب برای شما مادران عزیز این است که زخم سزارین در اکثر موارد به خوبی التیام پیدا کرده و بهبود می‌یابد.
تنها چیزی که از زخم سزارین برجای می‌ماند، خط نازک و ظریفی است که در قسمت پایین شکم دیده می‌شود. رد باقی‌مانده از این زخم به‌قدری نازک و ظریف است که در مواردی حتی قابل رؤیت نیز نیست.
انواع برش‌های سزارین
پزشک در هنگام جراحی سزارین از دو نوع برش بهره خواهد برد. برش نخست در بخش پایین شکم و در حدود دو تا سه سانتی‌متر بالاتر از منطقه شرمگاهی انجام می‌گیرد.
برش دوم روی دیواره رحم به وجود آمده تا پزشک بتواند نوزاد را از رحم مادر خارج کند. نوع برش‌های به‌کار رفته در پایین شکم ممکن است با نوع برش به‌کار رفته روی دیواره رحم بسیار متفاوت باشد. این برش ها ممکن است یکی از انواع زیر باشند:
- افقی: تقریبا 95 در صد جراحی‌های سزارین از این نوع برش در پایین شکم و در قسمت بیکینی مادر استفاده می‌کنند. این برش در قسمت‌های نزدیک منطقه شرمگاهی ایجاد شده و ازاینرو از خون‌ریزی بیش‌ازحد بیمار جلوگیری می‌شود؛ چرا که این قسمت از بدن پوست بسیار نازک‌تری در مقایسه با دیگر قسمت‌های بدن دارد. از طرف دیگر در‌صورتی‌که در آینده قصد به دنیا آوردن طبیعی نوزادی را داشته باشید نیز با مشکلی روبرو نخواهید بود.
- عمودی: این نوع برش که به برش کلاسیک معروف می‌باشد. این برش از زیر ناف شروع شده و تا نزدیکی منطقه شرمگاهی ادامه خواهد داشت. در گذشته این برش بسیار متداول بوده است اما امروزه تنها در موارد منحصربه‌فرد از این برش استفاده می شود. برای مثال در‌صورتی‌که مادر قبلاً در این منطقه تحت عمل جراحی قرار گرفته باشد یا اگر نوزاد در رحم مادر چرخیده و پایین قرار گرفته و یا نوزاد در وضعیت نا‌متعارفی قرار گرفته باشد، از این نوع برش استفاده می‌شود. برش‌های عمودی روی سطح شکم در مقایسه با برش‌های افقی دردناک‌تر بوده و در مدت‌زمان طولانی‌تری التیام پیدا می‌کنند.
روش بخیه زدن زخم سزارین
به‌طور کلی برش روی دیواره رحم توسط بخیه‌های جذبی بسته می‌شود. اما می‌توان گفت پزشکان از سه روش متداول برای بستن زخم سزارین بهره می‌برند.
- منگنه: پزشک معالج شما می‌تواند با استفاده از منگنه‌های مخصوص پوست و با استفاده از گیره‌های فلزی محل برش را ببندد. این شیوه روشی سریع و بسیار آسان است که در میان پزشکان متداول می‌باشد.
- بخیه: در این روش پزشک با استفاده از سوزن و نخ بخیه محل برش را به هم می‌دوزد. این روش در مقایسه با روش قبل به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت. تقریباً این روش بخیه کردن سی دقیقه به زمان جراحی می‌افزاید. به اعتقاد برخی از پزشکان این روش در مقایسه با روش قبلی نتایج رضایت‌بخش‌تری را به دنبال خواهد داشت. بر اساس مطالعات، جراحی‌هایی که با استفاده از بخیه به انجام رسیده در مقایسه با جراحی هایی که با منگنه به آنجا رسیده است، نتایج به‌مراتب بهتری را به دنبال داشته و مشکلات بسیار کمتری را برای مادران به همراه داشته‌اند.
- چسب: چسب جراحی از دیگر روش‌های بستن زخم سزارین می‌باشد. این چسب‌ها پوست را بسته و هرگز زدوده نخواهند شد. بر اساس تجربیات پزشکان این چسب‌ها بسیار سریع‌تر التیام پیدا کرده و آثار زخم بسیار ناچیزی را از خود بر جای می‌گذارند. اما پزشکان نمی‌توانند در تمامی جراحی‌های سزارین از این روش استفاده کنند؛ چراکه این روش درمانی به فاکتور‌های زیادی وابسته است. برای مثال نحوه برش سزارین می‌تواند در امکان استفاده از چسب جراحی تاأثیر داشته باشد.
انواع زخم‌های سزارین
زخم سزارین به‌خودی‌خود در اکثر موارد به‌خوبی التیام پیدا می‌کند. اما در مواردی سرعت بهبودی طبیعی بدن پایین می‌آید و موجب بروز اختلالاتی در روند بهبودی زخم سزارین می‌شود.
برای مثال در‌صورتی‌که فرد پوستی و تیره داشته و در سنین زیر 30 سال اقدام به وضع حمل کرده باشد، ممکن است آثار زخم ناخوشایندی را روی بدن خود مشاهده کنید. ازجمله اختلالاتی که در زخم سزارین بیمار نمایان می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
زخم گوشتی: این زخم‌ها در محل برش گوشت‌های جمع شده مشاهده می‌شود. این گوشت‌های اضافه از محدوده طبیعی زخم فراتر رفته و شدت پیدا خواهند کرد. درنتیجه انباشته‌ای از گوشت‌های اضافی در اطراف محل برش رؤیت می‌شود.
زخم‌های رشد‌کننده: این‌گونه زخم‌ها بسیار ضخیم‌تر بوده و از زخم‌های معمولی برجسته‌تر می‌‌‌باشند. اما این نوع از زخم سزارین بر‌خلاف زخم‌های دسته قبل در محدوده برش جراحی باقی‌مانده و از حدود برش خارج نمی‌شوند.
راهکار‌هایی برای افزایش سرعت بهبودی زخم سزارین
این اقدامات را هرگز فراموش نکنید:
- زخم سزارین را پاکیزه نگه‌دارید. روزی یک مرتبه در هنگام استحمام بدون اعمال فشار آب و صابون را روی زخم سزارین ریخته و پس از آبکشی موضع، زخم سزارین را با یک حوله تمیز خشک کنید.
- برای ترمیم بهتر زخم‌های سزارین می‌توانید از اسپری آنتی‌سپتیک طباسپت و ژل ایکس طباسپت استفاده کنید. این محصولات از ایجاد عفونت جلوگیری کرده و اگر زخم شما عفونت کرده باشد، در درمان آن مؤثر است. فرمولاسیون این محصولات به گونه‌ای است که اگر در زمان مناسب استفاده شوند، موجب کاهش جای زخم بخیه می‌شوند.
- شما می‌توانید با پوشیدن لباس‌های آزاد زخم سزارین را در معرض هوای آزاد قرار دهید.
- به‌موقع به مطب پزشک مراجعه کنید. در صورتی که بخیه‌های شما جذبی نمی‌باشد در اسرع وقت و در زمان‌بندی مشخص شده به مطب پزشک خود مراجعه کنید. تاریخ مراجعه‌های بعدی خود را به‌دقت یادداشت کرد و در زمان مورد نظر به پزشک خود مراجعه کنید.
- دست از ورزش بردارید. شما باید به برش‌های روی شکم و رحم خود زمان بدهید تا بهبود پیدا کنند. ترمیم این زخم‌ها نیازمند توجه و مراقب شما خواهد بود. جسمی سنگینتر از نوزاد خود را بلند نکنید و زمان آغاز فعالیت‌های ورزشی خود را با نظر پزشک تعیین کنید.
- فعال باشید. درست است که نمی‌توانید برای تمرینات ماراتون حضور به هم برسانید اما نباید کاملا بی‌حرکت بمانید. در حقیقت کمی تحرک به بهبودی زخم سزارین شما کمک خواهد کرد. این تحرک گردش خون شما را بهبود می‌بخشد. هر زمان که احساس آمادگی این کار را در خود احساس کردید، نوزاد خود را در کالسکه گذاشته و به پیاده روی کوتاهی بروید.
source: www.whattoexpect.com
باسلام من یک ماهه زایمان کردم به روش سزارین چجوری میتونم شکممو بالا نگه دارم که روی زخم بخیه نیفته؟