زخم وریدی | زخم واریس | زخم واریس پا

کنترل واریس

زخم واریس

زخم واریس، مشکل زخم وریدی اغلب در بیماران مبتلا به واریس درمان نشده مشاهده می شود. بنابراین ، این مشکل همچنین به عنوان زخم واریس و زخم پا تعریف می شود. مشکل زخم های وریدی ناشی از افزایش فشار وریدها و در نتیجه اختلال در یکپارچگی پوست؛ غالباً در مچ پا و اطراف آن دیده می شود. بیمارانی که این مشکل را دارند سال هاست که در مسائل بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی با مشکلات زیادی روبرو هستند.

درمان زخم وریدی چگونه اتفاق می افتد؟

مشکل زخم وریدی و زخم های حاصل از آن در اثر دو عامل اصلی ایجاد می شود. این موارد را می توان به شرح زیر ذکر کرد؛

– جریان در رگ ها برعکس است و خونی که باید در سیستم گردش خون وارد شود به دلیل گرانش جمع می شود. در این مشکل که در نتیجه خراب شدن دریچه ها در رگ ها ایجاد می شود ، خون در مچ پا و  پایین پا جمع می شود و باعث اختلال در یکپارچگی پوست و ایجاد زخم می شود.

– در نتیجه انسداد در رگ ها ، خونی که باید در سیستم گردش خون وارد شود، در پاها جمع می شود. انسداد ورید در نتیجه ترومبوز ورید عمقی (لخته)، تأثیر جدی در بازشدن زخم های پا دارد.

در هر دو مورد ، فشار در ورید افزایش می یابد ، ساختارهای عروقی آسیب دیده و بافت های آسیب دیده به سمت باز شدن زخم در حال تکامل هستند. زخم پا، تورم پا ، تغییر رنگ و ضخیم شدن پوست و در نتیجه بهبود در اطراف مچ دشوار است.

درد واریسعلائم زخم وریدی چیست؟

علائم زخم های وریدی می تواند به شرح زیر ذکر شود:

– به خصوص در ناحیه مچ و زیر زانو دیده می شود.

– ساختار اطراف پوست ضخیم شده و قهوه ای به نظر می رسد.

رگ های واریسی در پاها اغلب مشاهده می شود.

– به طور کلی در پا و پاشنه تغییر شکل مشاهده نمی شود.

– در زخم ها اغلب ترشحات قرمز و مایل به سبز رخ می دهد.

– زخم ها شکل مشخصی ندارند.

– زخم های روی ساق پا معمولاً سبب درد می شود.

زخم وریدی چگونه تشخیص داده می شود؟

زخم واریس، در تشخیص مشکل زخم وریدی معاینه متخصص نقش مهمی دارد. با این وجود، ارزیابی شکل زخم ایجاد شده ، تاریخچه بیمار ، عوامل ژنتیکی و اینکه آیا مداخله قبلی در رگ ها وجود داشته است نیز در تشخیص مشکل زخم وریدی نقش مهمی دارد. روند معاینه به صورت ایستاده و نشسته انجام می شود.

زخم واریس، اینکه بیمار از دیابت، بیماری کلیوی، مشکلات کبدی یا کم خونی رنج می برد نیز شرایطی است که متخصص باید در طول معاینه از آن آگاه باشد. در عین حال ، مشکلات گردش خون شریانی در فرآیند تشخیص و برنامه ریزی درمان نقش دارند.

درمان واریسچرا معاینه وریدی در بیمار مبتلا به زخم وریدی لازم است؟

زخم وریدی یک بیماری وریدی است و در صورت اصلاح مشکل وریدی زخم بهبود می یابد و عود نمی کند. بنابراین ، نه تنها زخم بلکه تمام رگ های بیمار باید مورد بررسی قرار گیرد. باید تمام رگ های بین مچ پا و قلب بیمار برای تنگی و انسداد ارزیابی شود.

در زخم واریس مشکل چیست؟

زخم وریدی به دلیل بیماری وریدی روی سطح پوست غیر طبیعی ایجاد می شود. به عبارت دیگر پیشرفته ترین مرحله بیماری در پوست است. زخم و پوست اطراف آن ضخیم تر ، سخت تر از حد نرمال است و به دلیل عفونت های مکرر ، پوستی مریض است. بهبود  زخم در چنین پوستی دشوار است. اغلب طبیعی است که زخم از طریق شریان ها تغذیه شود. زخم ایجاد شده گسترش می یابد و کمی عمیق تر پیشرفت می کند. سطح زخم توسط یک لایه میکروب به ضخامت چند میلی متر پوشانده شده است. این لایه میکروب از بهبود زخم جلوگیری می کند.

 آیا در بیماران مبتلا به زخم وریدی معاینه شریانی لازم است؟

در برخی از بیماران مبتلا به زخم وریدی نیز انسداد شریانی وجود دارد. در این گروه موسوم به زخم مختلط ، انسداد شریانی مانع بهبود زخم شده و درمان را محدود می کند. بنابراین ، وجود انسداد شریانی در بیماران مبتلا به زخم وریدی باید با معاینه پالس و معاینه بررسی شود.

اگر بیمار مبتلا به زخم وریدی درمان نشود چه اتفاقی می افتد ؟

زخم های وریدی بهبود نمی یابد ، مگر اینکه توسط یک متخصص کنترل و تحت درمان قرار گیرد، حتی اگر به طور موقت بهبود یابد عود می کند. بدون مراقبت منظم ، زخم ملتهب ، بزرگ و دردناک می شود.  این امر بر حرکات پا و مچ پای بیمار تأثیر می گذارد و ممکن است بیمار بلنگد زیرا بعد از مدتی محدودیت دائمی در حرکات مفصل وجود خواهد داشت. زخم پیشرفت کرده و گسترش می یابد.  این می تواند عمیق شده و استخوان را درگیر کند و به التهاب مغز استخوان تبدیل شود. حتی اگر زخم بسته شود ، دوباره باز می شود.

سریع ترین درمان زخم واریساهداف درمان زخم واریس چیست؟

در درمان زخم های وریدی دو هدف وجود دارد. اول بهبود زخم و دوم جلوگیری از تکرار مجدد زخم است.

برای بهبود زخم نیاز به مراقبت جدی از زخم است.

هدف دوم، عود زخم، با حل مشکل زمینه ای ورید، یعنی فشار ورید فراهم می شود. به منظور کاهش اثر افزایش فشار وریدی بر روی زخم ، جوراب های واریسی یا پانسمان لازم است.

زخم وریدی چگونه درمان می شود؟

زخم های وریدی یا زخم های واریسی یک مشکل ساده نیست و به یک روش قابل درمان نیست. روش های اصلی در زیر شرح داده شده است و لازم است از آنها در کنار هم استفاده شود.

مراقبت از زخم

  • زخم های واریس، کاهش فشار زیاد روی زخم
  • زخم های واریس، استراحت با بلند کردن پاها برای جلوگیری از جمع شدن خون
  • زخم های واریس، برخی از تغییرات در سبک زندگی
  • زخم های واریس، استفاده از جوراب های واریسی هنگام ایستادن طولانی مدت
  • زخم های واریس، درمان نارسایی وریدی

درمان موضعی زخم وریدی

  • زخم وریدی با الگوی چرخه ای بهبود و وقوع مجدد مشخص می شوند. استاندارد فعلی مراقبت از زخم های مزمن وریدی شامل استفاده از باند فشرده سازی به عنوان وسیله ای برای کاهش فشار گردشی وریدی، کنترل تورم و بهبود بازگشت ورید است.
  • زخم وریدی، پانسمان در زیر فشرده سازی قرار گرفته و برای کنترل زهکشی و حفظ محیط مرطوب برای زخم استفاده می شود. از دهه 1960 پذیرفته شده است که بهبود زخم زمانی که زخم بجای خشک شدن با هوا، در محیط مرطوب قرار می گیرد، بهینه است. پانسمان های نوین عایق یا نیمه عایق هستند و طبق ترکیب فیزیکی خود طبقه بندی می شوند.
  • زخم وریدی، پانسمان های مدرن برای کاهش درد و زمان بهبود، جذب خون و زهکشی و اعمال و حذف بدون درد گسترش یافته اند.
  • دستورالعمل های عملی در حال حاضر در مورد درمان زخم های پا، شامل استراتژی مراقبت موضعی رضایت بخشی نمی شوند، زیرا بررسی های سیستماتیک ارزش انواع مختلف پانسمان ها در مدیریت زخم های مزمن، تنها شواهدی ضعیف از اثربخشی بالینی آنها را ارائه می دهد.
  • بنابراین انتخاب پانسمان اساسا طبق تجربه بالینی و ظرفیت جذب، توانایی آبرسانی، اجزای چسبنده و ظرفیت دبریدمان است. در واقع به استثنای هیدروکلوئید ها، در مقایسه با درمان مرجع که شامل تضمین وجود محیطی مرطوب برای زخم از طریق استفاده از گاز خیس خورده در نمک فیزیولوژیکی است، تفاوت معنی داری وجود ندارد.
  • پانسمان های مدرن روند بهبود طبیعی را بدون تسریع آن بهینه سازی کرده و عمدتا راحتی و کيفيت زندگی بيماران را بهبود می بخشند. پانسمان های نوین همچنین هزینه های مراقبت را با کم کردن دفعات نیاز به تعویض پانسمان کاهش می دهند.
  • زخم وریدی، به تازگی درمان های جایگزین موضعی مانند فاکتورهای رشد موضعی، پانسمان های بیولوژیکی و محصولات بافت-مهندسی شده گسترش یافته اند. این محصولات ممکن است به منظور سرعت بخشیدن به روند بهبود و کاهش زمان برای درمان کامل به طور مستقیم با زخم تعامل داشته باشند.
  • اکثر این درمان ها گران هستند، که ممکن است استفاده گسترده آنها را محدود کند و هنوز شواهد واضحی برای اثربخشی بیشتر آنها وجود ندارد.
  • پیوند پوست زمانی که فشار خون وریدی به خوبی کنترل شده و بستر زخم تمیز و با بافت گرانوله سالم است، باید برای زخم های بزرگ و یا مقاوم در نظر گرفته شود.
  • در زخم وریدی به نظر می رسد که وکیوم تراپی، آماده سازی زخم های مزمن برای جراحی بسته شدن ثانویه را سریع تر می کند، اما ارزش بالینی آن در زخم های پای وریدی هنوز مورد بحث است.

اصول مراقبت از زخم وریدی

 

  • زخم وریدی، رطوبت و عایق

در دهه 1960، زمستان نشان داد که زخم های حاد پوشیده شده توسط عایق مرطوب دو برابر سریع تر از زخم های مشابهی که در معرض هوا قرار گرفته بودند، بهبود یافتند. در مقابل محیط های زخم بیش از حد خشک باعث مرگ بافت بیشتر می شد.

بنابراین پانسمان های زخم مدرن از مفهوم قدیمی تر رها کردن زخم برای خشک شدن در معرض هوا فاصله گرفته و پانسمان های محافظ برای مفهوم جدید حفاظت از رطوبت محیط زخم ایجاد کردند.

پانسمان زخم نیمه عایق یا عایق مانع تبخیر شدن آب زخم شده وگرما را حفظ می کند که موجب ارتقا بهبود زخم می گردد. این پانسمان ها ممکن است باعث تحریک هیپوکسی نسبی در سطح زخم، ترویج تحرک کراتینوسیت و آنژیوژنز شود.

  • ضد عفونی کننده ها و آنتی بیوتیک ها

اعمال ضدعفونی کننده ها و آنتی بیوتیک های موضعی می تواند به ترویج روند بهبود و کاهش تراکم باکتری های زخم منجر شود. اما به دلیل امکان مقاوم شدن بدن به آنتی بیوتیک ها در حال حاضر زخم های وریدی پا تنها با استفاده از صابون ملایم و آب تمیز می شوند.

  • درمان واریس، دبریدمان

تصور می شود که حذف بافت مرده و رویی زخم به ایجاد بافت گرانوله خوب منجر شده و همچنین موجب ترویج اپیتلیالیزاسیون می شود. بنابراین هرگونه ماده مرده و نکروتیک باید از بستر زخم تمیز شود تا پروسه ترمیم زخم بتواند به درستی انجام شود. در حال حاضر آماده سازی بستر زخم به عنوان عامل مهمی برای تسهیل ترمیم زخم و بازسازی بافت آسیب دیده شناخته شده است.

دبریدمان را می توان در انواع مختلفی مانند دبریدمان جراحی، دبریدمان اتولیز، دبریدمان آنزیمی، دبریدمان مکانیکی و دبریدمان با ماگوت تراپی انجام داد.

  • کنترل عوارض واریسزخم وریدی، پانسمان

اگرچه درمان موضعی یک جنبه مهم مراقبت از زخم است، اما همیشه باید نسبت به انتخاب استراتژی فشرده سازی در جایگاه ثانویه باشد. به طور کلی انتخاب پانسمان با ویژگی های زخم (به عنوان مثال جذب زهکش زخم)، نیاز بیمار (سهولت کاربرد، راحتی) و هزینه هدایت می شود.

با توجه به بررسی های سیستماتیک اخیر، شواهد کمی برای مشخص کردن موثرترین نوع پانسمان در مراقبت از زخم مزمن وجود دارد. علیرغم کمبود مطالعات مناسب، پانسمان های مدرن همچنان بخشی از مراقبت های استاندارد باقی می ماند و به طور گسترده ای با توجه به تجربیات پزشکان توصیه می شوند.

انواع مختلف پانسمان برای زخم واریس پا:

  1. هیدروکلوئیدها
  2. هیدروژل ها
  3. فیلم های پلی اورتان
  4. آلژینات ها
  5. هیدروفیبر ها
  6. پانسمان های فوم
  7. پانسمان های زغالی
  8. پانسمان های آغشته به نقره
  9. پانسمان های آغشته شده
  10. پانسمان های مبتنی بر اسید هالورونیک
  11. پانسمان های تعدیل کننده پروتئاز
  12. زخم وریدی، هیدروکلوئیدها

لایه داخلی تمام هیدروکلوئید ها از کربوکسی متیل سلولز تشکیل شده که در یک توده چسبناک الاستیک محصور شده است. هیدروکلوئیدها در نسخه های ضخیم و نازک، به عنوان چسب برای پر کردن حفره زخم و در انواع مختلف از اشکال از قبل برش داده شده برای مناطق مختلف بدن (پاشنه، آرنج) در دسترس هستند.

نرخ تعویض پانسمان بین چند روز و یک هفته بسته به مقدار زهکشی زخم است. پانسمان در زمان تعامل با زهکشی یک ژل زرد بد بو ایجاد می کند که می تواند با تخلیه چرکی از زخم اشتباه گرفته شود. جوش پوستی در اطراف زخم معمولا یک واکنش تحریک شده غیر آلرژیک مربوط به تعویض مکرر پانسمان است.

هیدروکلوئیدها می توانند در تمام مراحل بهبود مورد استفاده قرار گیرند. فیلم پوشش دهنده ورقه، زخم را از محیط بیرونی محافظت می کند و به بیماران اجازه می دهد حمام کند.

  1. زخم وریدی، هیدروژل ها

هیدروژل ها پلیمرهای هیدروفیلی متقاطع نامحلول دارای بیش از 80٪ آب هستند. هیدروژل ها به صورت ژل در تیوب و یا ورق های بسته بندی می شوند. به نظر می رسد که حالت ژل موثر ترین نوع برای رساندن رطوبت به زخم است. پانسمان ثانویه مانند یک هیدروکلوئید یا یک فیلم پلی اورتان بر روی ژل نیاز است.

پانسمان هر 3 یا 4 روز تعویض می شود. هیدروژل ها برای زخم های خشک، در مرحله دبریدمان استفاده می شوند و در میان کاراترین محصولات برای نرم کردن پلاک مرده هستند. هیدروژل ممکن است به دلیل وجود پروپیلن گلیکول در برخی از محصولات در اطراف زخم واکنش آلرژیک ایجاد کند. می توان در زخم های وریدی به طور موقت از هیدروژل ها استفاده نمود.

Source: www.cuneytkoksoy.com

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *